رقیه سیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری نظامی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری
فهیمه دادگری - کارشناس ارشد پرستاری، مربی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه روان پرستاری

مقدمه: بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی ( WHO )، بحران عبارت است از حادثه ای که با آسیب و تخریب وارده باعث ایجاد نیاز مازاد بر ظرفیت پاسخگویی یک جامعه گردد، بحران به شدت سلامت عمومی را مختل می سازد و ارایه خدمات مراقبت اساسی سلامت به حادثه دیدگان، و در راس آنها، گروه های آسیب پذیر را ضروری می سازد. این گروه ها با توجه به شرایط خاص خود در بحران و بلایا مستعد آسیب و صدمات بیشتری می باشند. با مدیریت بهداشت این گروه م یتوان تا حد زیادی تلفات و اثرات مخرب بحران را کاهش داد. هدف از انجام این مقاله بررسی علل آسی بپذیری گروه های آسیب پذیر در زمان بحران و بیان راه کارهایی جهت مدیریت این گروه در شرایط بحران است.مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و جستجو از منابع اینترنتی و سایت هایی مانند FEMA ،Pub Med ،WHO ، با کلید واژه هایی چون بحران، گروه های آسیب پذیر، سلامت در بحران، بسته حداقل خدمات استاندارد باروری، تدوین شده است.یافته ها: آنچه در این مقاله مورد بررسی قرا گرفته است در سه حیطه کلی مدیریتی، مدیریت بهداشت زنان در بحران، مدیریت بهداشت کودکان در بحران، مدیریت بهداشت سالمندان در بحران می باشد. بحث و نتیجه گیری: واکنش افراد به بحران، ریشه در ارتباطات آنها با اجتماع دارد. کسانی که کمترین قدرت و منابع را در اختیار دارند، بیشترین برخورد را با آثار مخرب بلا داشته و برای بهبودی، زمان سخ تتری خواهند داشت. با توجه به اینکه علل عمده آسیب پذیری این گروه ها مشخص می باشد، با تمرکز و برنامه ریزی بر تعدیل یا برطرف سازی آنها می توان تا حد زیادی، میزان مرگ و میر و آثار مخرب ناشی از بلایا را کاهش داد. البته قابل ذکر است که آموزش در فاز آمادگی و قبل از وقوع بحران نقشبسیار مهمی دارد

بحران، بسته حداقل خدمات استاندارد باروری، سلامت در بحران، گروه های آسیب پذیر.