مهسا مسلمان - کارشناسی ارشد روانشناسی شناختی، ایران، سنندج، دانشگاه کردستان
مهدی زمستانی - استادیار، ایران، سنندج، دانشگاه کردستان، گروه روانشناسی
حبیبه حبیب لی - کارشناسی روانشناسی عمومی، ایران، رشت، دانشگاه گیلان

مقدمه: اهمال کاری پدیده ای شایع است. ظاهرا اکثر مردم دست کم با تاخیر در انجام بعضی از کارها، وقت گذرانی می کنند و برخی نیز وقت گذرانی را شیوه زندگی خود ساخته اند. از آن جایی که اهمال کاری پیامدهای عینی و عاطفی در فراگیران به وجود می آورد توانسته فضای جدیدی را برای پژوهش ها ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اهمال کاری رفتاری در بین دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) رامسر انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش علی- مقایسه ای که در سال 2014-2015 اجرا شده است، ابتدا 156 نفر از دانشجویان دانشکده به روش نمون هگیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند که از بین آنها 120 نفر ( 60 دختر و 60 پسر) با توجه به کامل بودنپرسشنامه ها و با توجه به نمره آنها در پرسشنامه اهمال کاری عمومی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های پژوهش با آزمون تی گروه های مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافت هها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه از نظر اهمال کاری رفتاری T=2/33 در سطح معنی داری P=0/02 در سطح معنی داری آماری وجود دارد. به گونه ای که میزان اهمال کاری دانشجویان پسر بیشتر از دانشجویان دختر است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که با شناسایی مشکلات انگیزشی، سهل انگاری و کمبودپیشرفت و با توجه به ارتباط نسبتا قوی اهمال کاری با کیفیت زندگی دانشجویان تدابیری برای به حداقل رساندن اهمال کاری در دانشجویان اتخاذ کرد که در برنامه ریزی های دانشگاهی و والدین مدنظر قرار گیرد.

اهمال کاری رفتاری، پرستاری، دانشجویان.