عزیز گرد - استادیار دانشگاه پیام نور. تهران. ایران
احمد نورمحمدی - کارشناسی ارشد حسابداری

هدف از مقاله حاضر بررسی این امر است که چطور انواع مختلف حسابرسی می توانند در مبارزه با فساد مالی سهیم باشند. درحالیکه مقالات قبلی عمدتا به بررسی توانایی حسابرسی در جلوگیری از فساد پرداخته است، مقاله پیش رو بهطور منظم به بررسی توانایی بالقوه حسابداری بهمنظور کشف فساد می پردازد؛ و بحث میکند که حسابرسی مالی، فساد را از تعریف کلاهبرداری مجزا کرده است و در عوض آن را به عنوان موردی غیر منطبق با قوانین و مقررات دسته بندی میکند. بحث اصلی بر سر این است که فساد، نهتنها خطاهایی محتوایی در گزارشهای مالی، بلکه هیچ مدرکی برای پیگیری توسط حسابرس برجای نمی گذارد. مقاله حاضر این امر را رد میکند و بیان میدارد که فساد سیاسی و تجاری گزارشهایی جعلی در گزارشهای مالی سازمان رشوه گیرنده و نیز سازمان رشوه دهنده ارایه میدهند. لذا، اگر حسابرسی قرار است نقش برجسته تری در مبارزه با فساد داشته باشد، باید استانداردهای حسابرسی ازجمله فساد نیز در تعریف کلاهبرداری لحاظ شود و حسابرسان بخشهای خصوصی و دولتی اطلاعات خود را باهم ردوبدل و همکاری کنند و فنهای حسابرسی نیز برای کشف فساد به کاربرده شوند و حرفه حسابرسی نیز دربردارنده معیارهای بازدارنده موثری ازجمله تاییدیه های ضد فساد باشند.

فساد، رشوه خواری، حسابداری، حسابرسی، شکاف توقعی، فدراسیون بین المللی حسابداران