بررسی اثربخشی گروه درمانی یکپارچه نگر بر کیفیت زندگی در معتادان تحت درمان

سابقه و هدف:کیفیت زندگی به عنوان مهم ترین هدف مداخلات درمانی درنظر گرفته شده است. درمان یکپارچه نگر با تاکید بر ارتقای رشد و تحول انسانی یکی از روش های جدید در حوزه رواندرمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر گروه درمانی یکپارچه نگر بر کیفیت زندگی معتادان تحت درمان صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر معتادین تحت درمان کلینیک ترک اعتیاد دکتر ملکی در شهر مشهد انجام پذیرفت. نمونه مورد نظر30 معتاد تحت درمان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت زندگی و اطلاعات دموگرافیک بود. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درمانی یکپارچه نگر هر جلسه به مدت 1/5 ساعت شرکت نمود و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی به روش آزمون تی مستقل و تی زوجی تحلیل شد. یافته ها: در مطالعه حاضر میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان در گروه کنترل6/104±35/461 و در گروه مداخله 7/398±35/307 سال بود. دو گروه قبل از مطالعه از نظر متغیرهای زمینه ای تفاوت معناداری نداشتند (p<0/05) بین کیفیت زندگی و زیر مقیاس های آن در گروه مداخله تفاوت معناداری بدست آمد (p> 0/05). و این تفاوت در گروه کنترل دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد گروه درمانی یکپارچه نگر می تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد. پیشنهاد می شود درمان یکپارچه نگر همراه با دارودرمانی در بین معتادان تحت درمان کار گرفته شود.

Keywords:

اعتیاد , کیفیت زندگی , گروه درمانی یکپارچه نگر