اثر سمیت سلولی نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن بر روی رده سلول سرطان کبد انسانی(HepG2)

سابقه و هدف: نانوپزشکی، روش های جدیدی برای درمان برخی بیماری ها، مانند سرطان ارائه می دهد. نانو ذرات اکسید روی و گرافن با توجه به خواص ویژه ای که دارند، کاربردهای منحصر بفردی در زمینه تشخیص و درمان بیماری ها ارائه می دهند، با بارگذاری نانوذرات اکسید روی بر روی گرافن میزان سازگاری بیولوژیکی آنها می تواند به طور چشمگیری بهبود یابد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سیتوتوکسیک نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن بر روی رده سلول های سرطانی کبد HepG2 بود. مواد و روش ها: اثر سمیت سلولی نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن با روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. سپس، مورفولوژی سلول ها توسط میکروسکوپ معکوس تعیین گردید. یافته ها: نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن به طور قابل توجهی توان حیاتی سلول های سرطانی کبد را با IC50 6 میکروگرم بر میلی لیتر به میزان بالایی بصورت وابسته به زمان و دوز کاهش داد که با تغییرات مورفولوژیک سازگار بود. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن اثر مهمی بر روی سمیت سلولی نسبت به نانوذرات فردی گرافن و نانوذرات اکسید روی داشته و می تواند بعنوان عامل درمان غیر سمی بسیاری از بیماری های ناشی از استرس اکسیداتیو، سرطان و دیگر کاربردهای زیست پزشکی استفاده شود.

Keywords:

نانوذرات اکسید روی بارگذاری شده بر روی گرافن , سمیت سلولی , سرطان , نانوپزشکی