بررسی صلاحیت بالینی پرستاران بیمارستان امام حسن (ع) بجنورد با کاربرد آزمون آسکی: یک مطالعه موردی

سابقه و هدف: پرستاری یک رشته بالینی در حال توسعه می باشد. یکی از مهم ترین مشکلات بیمارستان ها، پرستاران جدیدالورود وکم تجربه ایی است که مدیران پرستاری از سطح صلاحیت آنان آگاهی ندارند. به همین جهت مطالعه ای با هدف بررسی صلاحیت بالینی پرسنل پرستاری بیمارستان امام حسن (ع) بجنورد در سال 1397 به انجام رسیده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مرحله اول یک تحقیق عملکردی می باشد. پرسنل پرستاری با سابقه کار زیر ده سال ( 101 نفر) به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. چک لیستهای ارزیابی عملکرد براساس شرح وظیفه پرستاران، با نظر سرپرستاران و تصمیم کمیته اعتبار بخشی 13 صلاحیت بالینی جهت بررسی انتخاب شدند. چک لیستهای لازم هر توانمندی براساس کتابهای معتبر علمی تهیه شده و روایی چک لیستها به تایید اساتید هئیت علمی دانشکده پرستاری مامایی خراسان شمالی و پایایی آن به روش هم ارز تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 20 و با استفاده از آزمون ها ی آماری مورد شامل میانگین، انحراف معیار، و ازمون های استنباطی شامل ازمون همبستگی پیرسون و سطح معنی داری P<0/05 انجام شد. یافته ها: در این پژوهش اکثر افراد (2/80) درصد زن و طرحی (3/ 68 ) بودند. میانگین و انحراف معیار سابقه کار افراد 64/26  44/32 ماه بود. همچنین میانگین نمره ی آزمون آسکی 85.51 یعنی در وضعیت خوب بود. صلاحیت بالینی با افزایش سنوات خدمت، جنسیت پرستاران، دانشگاه محل تحصیل رابطه معنا داری داشته (P<0/05)، در صورتی که با متغیر هایی همچون محل اشتغال به خدمت، نوع استخدام رابطه معنا داری ندارد(P> 0/05). نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده بهتر است قبل از بکارگیری پرسنل جدید الورود در بخشهای بالینی باید اقدامات اصلاحی جهت ارتقای صلاحیت بالینی آنان انجام شود تا از ارائه خدمات بهینه پرستاری به بیماران اطمینان حاصل شود. همچنین صلاحیت بالینی پرستاران با هر سابقه و در هر بخشی لازم است بطور مکرر بررسی شود. اجرای برنامه های بازآموزی منسجم و براساس نیازمندی پرستاران می تواند سبب بهبود صلاحیت بالینی و به تبع آن انجام مهارتهای بالینی پرستاران شود.

Keywords:

صلاحیت بالینی , ازمون بالینی با ساختار عینی , پرسنل پرستاری