معماری همساز با اقلیم راهکاری در بهره بری بهینه مصرف انرژی جهت تامین آسایش حرارتی

معماری به عنوان مقوله ای انسان ساخت، ارتباط تنگاتنگی با طبیعت دارد . به صورتی که، بشر همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت سعی در شکل دهی محل پیرامون زندگی خود با توجه به محدودیت های اقلیمی داشته، تا بتواند با نهایت هماهنگی معماری و طبیعت، گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی ایجاد کند. این در حالی است که امروزه عدم توجه طراحان به مسایل زیست اقلیمی و استفاده نادرست از منابع طبیعی سبب بر خوردن شرایط آسایش حرارتی در ساختمان ها شده است. در عین حال مصرف بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر برای ایجاد شرایط آسایش، با توجه به تخریب محیط زیست ، امروزه خود نیز به یک معضل بزرگ تبدیل شده است . لذا درفرایند نگرش به محیط زیست، ارزیابی آسایش حرارتی با توجه به اصول معماری همساز با اقلیم، گامی در جهت کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر می باشد. بدین ترتیب ، در این مطالعه سعی بر آن است که با معرفی معیار های طراحی اقلیمی، به عنوان روشی کارآمد جهت کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، محیط مطلوبی جهت ارتقا سطح آسایش حرارتی ایجاد شود در این راستا راهکارهایی جهت رسیدن به معماری اقلیمی ارائه شده است که با رعایت و بهره گیری از آنها در فرایند طراحی معماری، منجر به ایجاد فضای زیستی مطلوب از نظر آسایش حرارتی می شود .

Keywords:

انرژی , آسایش حرارتی , اقلیم , زیست محیطی