مهدیه نصیری - کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری دانشگاه علوم و تحقیقات واحد آذربایجان غربی
سوران شنگه پور - استادیار، دکتری معماری، گروه معماری، دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت تهران

طراحی بیمارستانها به خاطرملاحظات روان شناختی فضا و توجه به حالات روحی بیماران و همراهان و همچنین ارائه یخدمات درمانی از اهمیت زیادی برخوردار است. امروزه هر کدام از انواع بیمارستانها از الگوی طراحی معماری ویژه ای با توجه بهخدماتی که ارائه میدهند و کاربرانی که در آن فضاها تحت درمان قرار میگیرند تبعیت می کنند. بخش اعمال زایمان به عنوان یکی ازمهمترین بخش های بیمارستانهای عمومی است که امکانات و شرایط ایدهآل و امنی برای زنان باردار فراهم میآورد تا بتوانند در یکمحیط سالم و آرام زایمان طبیعی نمایند. باتوجه به شرایط نامطلوب فضایی و بی توجهی به پیامدهای سزارین، شمار زایمان هایی کهبه سزارین منجر میشوند نسبت به استانداردجهانی بیشتر بوده و نامناسب بودن فضاهای موجود که باعث جابجایی های مکررمادران در مراحل زایمان می شود با کاهش سطح ایمنی و در مواقعی با عدم رعایت حریم شخصی، آسایش روانی مادران تامیننمی گردد. سوال اصلی تحقیق این است که آیا ترکیب فضاهای بخش زایمان با توجه به ملاحظات روان شناختی و تاثیر آن در بالابردن آسایش روانی برای مادران موثر می باشد با ارتقای کیفیت روند زایمان طبیعی در همهی ابعاد و بالابردن کیفیت فضایفیزیکی بخش زایمان طبیعی موجب افزایش اقبال عمومی نسبت به آن خواهد بود. نتایج حاصل از این پژوهش گامی است جهتافزایش رضایتمندی و تامین آسایش روانی مادران که با تغییر برنامه ریزی بخش زایمان از روش سنتی به روش نوین که ترکیبفضاهای عملکردی را به همراه دارد، باعث سهولت فرآیند زایمان می گردد.

الگوی طراحی معماری،بیمارستان دوستدارمادر،آسایش روانی،ترکیب فضاهای عملکردی بخش زایمان