تاثیر رودخانه های درون شهری بر تعاملات فضاهای اجتماعی

محیط های طبیعی درون شهری از مهمترین ساختارهای بوم شناختی شهرها به شمار می آیند که اگر به درستی و در ارتباط با ساختارهای بوم شناختی فراشهری برنامه ریزی شوند، ضمن خلق فضاهای عمومی و پویای شهری موجب استمرار فرایندهای طبیعی از جمله جریان آب و هوا و حرکت موجودات در درون شهرها می شوند. همچنین رودخانه های دورن شهری می توانند با پیوند مناسب فضاهای شهری موجبات هنجارهای درست در ملازمات اجتماعی شوند، جداره های رودخانه ها به عنوان فضاهای پنهان، فرصت هایی هستند که بی توجه رها شده اند و با توجه به کمبود فضاهای سبز و باز در شهرها و به رغم پتانسیلهای فراوانی که دارند استفاده کامل و درخوری از آنها نمیشود. متاسفانه در اغلب شهرهای ایران بطور شایسته به این عامل توجه کافی نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسیل های بالا برای کاربری های متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده باقی مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط و توازن میان محیط طبیعی و محیط انسان ساخت بیش از پیش احساس میگردد. با توجه به مطالعات صورت گرفته در محدوده حاشیه رودخانه ها دارای پتانسیل بسیار بالایی جهت بهبود سیما و منظرشهری و خلق فضاهایی برای بروز تعامالت اجتماعی را دارا میباشد. این پژوهش درصد ان است تا ویژگی های ردوخانه ها و تاثیر آنها بر اجتماع پذیری مردم در شهر را مورد بررسی قرار داده و با تعریف فضای هم بودی به تحلیل پتانسیل های آن بپردازد.

Keywords:

فضای هم بودی , بستر رودخانه , فضاهای تجمعی , فضاهای اجتماع پذیر