بررسی رابطه سلامت روانی با کیفیت زندگی کاری در معلمان دوره متوسطه شهر یزد

هدف پژوهش حاضر شناسایی رابطهی سلامت روانی با کیفیت زندگی کاری در بین معلمان دوره ی متوسطه اموزش و پرورش شهر یزد بوده است. این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعه اماری تحقیق شامل کلیه معلمان دوره متوسطه شهر یزد به تعداد 811 نفر در سال تحصیلی 94-95 بود، که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 260 نفر انتخاب شده اند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه ی استاندارد کیفیت زندگی کاری، طراحی شده با استفاده از مدل والتون 1388 و پرسشنامه ی سلامت روانی ساخته شده توسط گلدبرگ و هیلر 1979 بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آماری استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون چند متغیره و ازمون تی دو نمونه مستقل) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین سلامت روانی و کیفیت زندگی کاری معلمان p=0.001 و β=0.205 رابطه ای معنادار مثبتی وجود دارد. اما رابطه ی معناداری بین متغیرهای دموگرافیک از جمله سن، جنسیت، سابقه کار و میزان تحصیلات با کیفیت زندگی کاری تایید نگردید. از آنجا که سلامت روانی در کیفیت زندگی کاری تاثیر دارد، می توان با تاکید بر روش هایی که سلامت روانی را بهبود می بخشد باعث افزایش کیفیت زندگی کاری وتعادل بین کار و سایر جنبه های زندگی معلمان گردیده و نتیجه ی این امر رضایت بیشتر و افزایش انگیزه کاری آنان را در پی دارد.

Keywords:

سلامت روانی , کیفیت زندگی کاری , معلمان دوره ی متوسطه شهر یزد