مژگان نواب دانشمند - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

اختلال بیش فعالی -نقص توجه شایع ترین اختلال روان پزشکی کودکان است. آمار گوناگونی در زمینه نرخ شیوع این اختلال وجود دارد. DSM-5 شیوع این اختلال برای بزرگسالان 2/5 درصد و برای کودکان رقم 5 درصد گزارش شده است. این اختلال یک معضل طولانی مدت است که علائم اساسی خود را در طول زندگی، از دوران قبل از مدرسه تا سنین بلوغ نشان می دهد. لذا از آنجا که مشکلات رفتاری کودکان با اختلال کم توجهی-بیش فعالی زیاد است، والدین آن ها تنیدگی بیشتری را نسبت به والدین کودکان عادی تجربه می کنند. لذا با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف بررسی سبب شناسی اختلال کاستی توجه و بیش فعالی ADHD در کودکان و تاثیر برنامه های آموزشی بر کاهش اثرات روانشناختی آن بر مادران انجام گرفته است. والدین کودکان با اختلال کم توجهی -بیش فعالی سطوح بالاتری از فشارهای روانی مربوط به فرزندپروری را تجربه می کنند و احساس عدم کفایت دارند. بر اساس پژوهش های انجام شده افسردگی و تنیدگی در مادران کودکان با اختلال کم توجهی – بیش فعالی نسبت به مادران بدون این اختلال بیشتر است. والدین دارای کودکان با اختلال بیش فعالی به دلیل اینکه با چالش های فرزندپروری بیشتری روبه رو هستند، تنیدگی فراتر از والدین کودکان سالم را تجربه می کنند. همچنین پژوهش ها نشان می دهد که این والدین بیش از والدین کودکان سالم به اختلال های خلقی و اضطرابی دچارمی شوند. لذا ضروری است ضمن توجه به وضعیت روانشناختی این مادران، آموزش های لازم نیز در این خصوص به آنها داده شود.

اختلال کاستی توجه و بیش فعالی ADHD، مادران، کودکان بیش فعال