مبانی فقهی و حقوقی تاثیر زیان دیده در کاهش خسارت با تکیه بر قانون مسئولیت مدنی

در حوزه مسئولیت مدنی همواره این گونه نیست که فرد زیان دیده در هر حال مستحق جبران خسارت وارده به وی باشد. شخصی که در اثر وقوع حادثه یا نقض عهد طرف متقابل متضرر شده است و در جهت مطالبه خسارت علیه فاعل فعل زیانبار در دادگاه، اقامه دعوی مینماید، در اغلب اوقات با دفاع خوانده دعوی مبنی بر اینکه عمل زیاندیده موجب تحقق خسارت یا گسترش آن شده است، روبه رو میگردد. بدین منظور در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت، مبانی فقهی و حقوقی تاثیر زیاندیده در کاهش خسارت مورد مطالعه قرار گرفت. یافته های مقاله حاکی از آن است که یکی از ارکان مهمی که در طرح دعوای مسئولیت مورد توجه قرار میگیرد، اثبات رابطه سببیت بین فعل یا تقصیر انجام شده و خسارت به بار آمده است. اگر چنانچه فعل زیان دیده نیز در میان مجموعه اسباب و علل وقوع حادثه موثر بوده باشد، اثبات رابطه سببیت بین فعل زیان دیده و ورود خسارت، مبنایی جهت توجیه معافیت خوانده خواه به صورت کلی و خواه به صورت جزیی خواهد بود. در فقه نیز قاعده اقدام، استیمان و تحذیر به عنوان مبنای توجیه کننده معافیت خوانده مطرح میباشد.

Keywords:

تقصیر , زیان دیده , مسئولیت مدنی , مبانی فقهی , مبانی حقوقی.