رابطه بین سرمایه اجتماعی با مدیریت دانش

عامل حیاتی در بحث مدیریت دانش در سازمانها، کسب و توزیع دانش است، از این رو بالابودن میزان مولفه های اعتماد، آگاهی و مشارکت که از شاخصهای مهم بعد ارتباطی سرمایه اجتماعی یک سازمان محسوب میشوند، موجب افزایش ارتباطات و پیوندهای اثربخش در سازمان میگردند که این خود، نوعی تلاقی افکار و ایده ها و همچنین اعتماد همه جانبه را بوجود می آورد که بدنبال آن کسب و توزیع دانش در سازمان را تسریع و تسهیل میکند . بنابراین، این پژوهش سعی بر آن دارد که رابطه بین سرمایه اجتماعی(بعد ارتباطی) و مدیریت دانش(کسب و توزیع دانش) را بررسی نماید. لذا روش پژوهش مقاله، توصیفی بوده و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به گردآوری اطلاعات می پردازد. نتایج مطالعات نشان میدهند سطح سرمایه اجتماعی (بعد ارتباطی) کارکنان از سطح متوسط کمی بیشتر است و بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (اعتماد، آگاهی و مشارکت) و مدیریت دانش(کسب و انتقال دانش) کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , اعتماد , مشارکت , آگاهی , کسب دانش , توزیع دانش