مبانی فقهی و حقوقی تادیب صغار و مجانین توسط والدین و اولیای قانونی

حق والدین بر تربیت کودک از حقوق به رسمیت شناخته شده در فقه امامیه، قوانین ایران است. گستره اعمال این حق نیز مانند بسیاری از حقوق انسانی مطلق نیست و محدودیت هایی بر آن وارد می شود. این محدودیت ها ناشی از تزاحم حق والدین بر تربیت کودک با بعضی از حقوق جسمانی و معنوی کودک است . در این نوشتار ابتدا مبانی حق والدین بر تربیت کودک از منظر فقه امامیه بررسی می شود. سپس به بررسی این حق در حقوق داخلی ایران می پردازیم و پس از آن مهم ترین اقسام محدودیت های وارد بر حق والدین بر تربیت کودک را در این دو حوزه بررسی می نماییم. این محدودیت ها به دو دسته اصلی شامل محدودیت های ناشی از تزاحم با حقوق جسمانی کودک و محدودیت های ناشی از تزاحم با حقوق معنوی کودک تقسیم شده است. تنبیه بدنی کودک ذیل دسته نخست و مباحثی چون حق کودک بر حریم خصوصی و آزادی بیان و عقیده ذیل دسته دوم مورد مطالعه قرار گرفته است. مواردی چون تنبیه بدنی به عنوان محدوده حق والدین بر تربیت کودک، در نظام حقوقی ایران مورد توجه قرار گرفته است، اما به رغم توجه اسناد بین المللی به مواردی چون حریم خصوصی و آزادی بیان، موضع نظام حقوقی ایران در این زمینه به روشنی تبیین نشده است.

Keywords:

تادیب , تنبیه , طفل , مجنون , والدین , اولیای قانونی