ارزش اثباتی داده پیام و امضای الکترونیک در حقوق ایران

سند الکترونیکی عبارت از داده پیامی است که در مقام دعوی یا دفاع قابل استناد باشد. همچنین داده پیام عبارت است از هر نمادی از واقعه، اطلاعات یا مفهوم که با وسایل الکترونیکی، نوری و یا فناوری های جدید اطلاعات، تولید، ارسال، دریافت، ذخیره یا پردازش می شود. با گسترش حوزه فناوری اطلاعات در تمام ابعاد زندگی بشر حوزه های مختلفی از جمله نظام حقوقی تحت تاثیر فناوریهای نوین اطالعاتی و ارتباطاتی قرار گرفته، به طوری که داده پیامها از این پس می توانند به موجب مقررات فصل دوم قانون تجارت الکترونیک ارزش اثباتی یافته و به عنوان ادله اثبات در محاکم و ادارات دولتی پذیرفته شوند. به دلیل شیوع عواملی نظیر انکار، تغییر، جعل و دستکاری اسناد و مدارک، اعلام هویت جعلی و .... بحث ارزش اثباتی و همچنین جمع آوری، حفظ تمامیت، اصالت و اعتبار داده پیام و ... برای ارائه در رسیدگیهای قضایی منجر به چالش هایی از جمله چگونگی عملکرد مجریان قانون در مواجه ه با داده پیامها و یا پرونده های مرتبط با فضای سایبر شده است، بنابراین صحت انتساب داده پیام به اشخاص ذینفع و صادر کننده و تصدیق آن از سوی مرجع صالح رسمی، محتاج نقد و بررسی است. برحسب موضوع این پژوهش، تلاش می شود تا با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و به صورت مطالعات کتابخانه ای و به صورت تطبیقی در بین کتب، مقالات و سایر منابع علمی و تحقیقاتی موجود، به موضوع پژوهش پرداخته شود و در حد امکان رویه های عملی مراجع ثبتی و قضایی به صورت میدانی نیز بررسی شود.

Keywords:

ارزش اثباتی , داده پیام , امضای الکترونیک , حقوق ایران