نقش بینه در اثبات جرائم حدی در فقه مذاهب اسلامی

بینه به عنوان یکی از ادله اثبات جرایم حدی در فقه اسلامی می باشد که مورد پذیرش تمامی فقهای اسلامی(مذاهب خمسه) قرار گرفته است در لغت به معنای حجت و دلیل روشن ،و در اصطلاح فقها به معنای شهادت معتبرشرعی میباشد در اینکه بینه در قرآن و روایات و کلمات فقها به معنای لغوی بکاررفته یا نه و همچنین در اینکه بینه به عنوان مطلق دلیل یا به معنای شهادت دو شاهد دراثبات دعاوی مطرح است ؛بین فقهای اسلامی اختلاف نظر وجود دارد .به نظر می رسد دلیل قاطعی مبنی بر اینکه بینه در قرآن و سنت به معنای دو شاهد بوده باشد وجود ندارد؛بلکه به معنای همان مطلق دلیل بوده و شهادت شهود به عنوان یکی از مصادیق آن ،در دعاوی و مرافعات موضوعیت پیدا کرده است و در کاربرد فقها در شهادت دو شاهد استعمال میگردد.بینه (شهادت)در اثبات جرایم حدی منوط به اهمیت موضوع به عنوان طریق خاصی گاهی موضوعیت پیدا کرده و استثنائی بر اصل اعتبار بینه و شهادت تلقی می گرددو بدین طریق تعیین طرق خاص از سوی شارع برای برخی موضوعات (مثل چهار شاهد مرد برای اثبات زنا)منافاتی با اصل معیار ادله (شان اثباتی)در سایر موارد ندارد.

Keywords:

بینه , شهادت , ادله اثبات , جرایم حدی , مذاهب اسلامی.