سیاست تسامح صفر

بی نظمی سبب می شود افرادی که برای ارتکاب جرم مستعد هستند احساس کنند کسی مراقب اوضاع نیست و جرایم مهمتری را انجام دهند . سیاست تسامح صفر ، تدبیر نوآورانه ای است که دولت و پلیس آمریکا قریب به 30 سال آن را اتخاذ نموده و اجرا می نماید . نتیجه این سیاست باعث گردید که نیویورک که زمانی به عنوان پایتخت جرم دنیا در ده ه نود شهره بود در سال های آغازین دهه اول قرن بیست و یکم خود را به عنوان نماد نظم و انضباط به جهانیان معرفی نمود و تشکیلات پلیسی سراسر دنیا را تحت تاثیر تمهیدات اتخاذی خود در مبارزه با پدیده مجرمانه قرار داد . به طوری که در کشور ما ایران نیز این سیاست مورد استقبال متولیان سیاست های اجرایی قرار گرفته است . اما با بررسی این سیاست متوجه می گردیم که این راهکار در برابر بزهکاری یک سیاست جنایی نیست بلکه یک سیاست کنترل پلیسی مبتنی بر حفظ نظم است که بسته به زمان و مکان خاصی برای مدتی محدود می تواند پاسخگو باشد ، فلذا منجر به فرهنگ سازی و استقرار ارزش های جدید نمی شود . با بررسی سیاست تسامح صفر در حقوق کیفری ایران به این نتیجه می رسیم که مقنن بدون توجه به واقعیات موجود در جامعه ایرانی از یک طرف و دغدغه های شرعی از طرف دیگر در پاره ای موارد بدون اینکه احکام جدید را با توجه به زمان و مکان از طریق اجتهاد به دست بیاورد صرفا به ترجمه متون فقهی پرداخته است و در پاره ای از موارد نیز که به ظاهر تلاش نموده به صورت غیر قهرآمیز رفتار نماید ، این واکنش نیز بدون توجه به واقعیت های جامعه ایران بوده است. به نظر می رسد راهبرد پلیسی تسامح صفر در زمانهای خاص و برای مکان های خاص مناسب باشد اما با احتمال بالایی علاج قطعی و یک نوشدارو نیست.

Keywords:

سیاست کیفری , تسامح صفر , حقوق کیفری , راهبرد پلیسی