فرشته براهیمی ورنوسفادرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر، اصفهان، ایران
سیدمحسن خلیفه سلطانی - عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر، اصفهان، ایران

سیاست تقسیم سود شرکت می تواند نشان دهنده واقعی بودن یا نبودن سود گزارش شده و ارائه منصفانه عملکرد عملیاتی واحد تجاری باشد. در واقع مدیران زمانی تصمیم به پرداخت یا افزایش سودهای تقسیمی می گیرند؛ که احساس کنند سود آنها به طور قابل ملاحظه تحت تاثیر دستکاری روش حسابداری نیست و کاهش سودهای تقسیمی در آینده غیر محتمل است . محاسبه سود خالص یک بنگاه اقتصادی متاثر از روش ها و برآوردهای حسابداری است. امکان استفاده از روشهای گوناگون حسابداری موجب شده است؛ که سود واقعی(اقتصادی) شرکتها با سود گزارش شده در صورتهای مالی تفاوت داشته باشد. از سوی دیگر، تداوم سود منعکس کننده این موضوع می باشد که تا چه حد سود با ثبات و پایدار است، در این رابطه درآمدها و سودهایی با پایداری بیشتر، مطلوب سرمایه گذاران می باشد. ترکیب مالکیت شرکت، بر تصمیم گیری در مورد نسبت سود پرداختی در مجامع عمومی تاثیرگذار است. در تصمیم گیری پیرامون مقدار توزیع سود میان سهامداران، مدیران مالی باید همواره هدف شرکت را که همان به حداکثر رساندن ثروت سهامداران است، در نظر داشته باشند.بر این اساس هدف از این تحقیق بررسی تاثیر پایداری سود و مالکیت بلوکی بر سود تقسیمی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1387 تا 1394 است.نتایج تحقیق نشان می دهد که اثر متغیر مستقل مالکیت بلوکی که مبتنی بر روش بیوشه (1998) مالکیت بالاتر از %33 را گویند، بر متغیر وابسته سود تقسیمی جاری به ازای هر سهم مثبت و معنی دار است و نشان می دهد شرکت های دارای مالکیت بلوکی دارای نسبت های پرداختی نسبتا بالاتر سود سهام در دوره مورد بررسی می باشند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد که اثر متغیر مستقل پایداری سود (DPAY) مبتنی بر مطالعه میلر و راک (1985) بر متغیر وابسته سود تقسیمی جاری به ازای هر سهم مثبت و معنی دار است و نشان می دهد شرکت های دارای وضعیت هموارسازی سود دارای نسبت های پرداختی نسبتا بالاتر سود سهام در دوره مورد بررسی می باشند.

پایداری سود، مالکیت بلوکی، سود تقسیمی