علیرضا مرجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه، ارومیه
عبدالرحیم جلالی - استادیار، گروه سازه و زلزله، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تبریز، تبریز

در حال حاضر وقوع زلزله در ایران با تلفات جانی بالا همراه است و بسیاری از سازه ها در معرض مخاطرات ناشی از آن می باشند. جدا سازی لرزه ای یکی از روش های نوین و در عین حال با سابقه ای است که هم در طراحی لرزه ای سازه های جدید و هم در مقاوم سازی و بهسازی سازه های موجود کاربرد دارد. در این مطالعه ساختمان 4، 8 و 12 طبقه در دو حالت با نوع خاک یک و چهار، با جداگر لرزه ای براساس استاندارد 2800 ویرایش چهارم بارگذاری جانبی و مورد طراحی قرار گرفته اند. جهت مدل سازی برای تحلیل های غیرخطی، یک قاب در نرم افزار اپنسیس مدل شده است. در این تحقیق با خاک مورد استفاده در مدلسازی به دو روش مستقیم با استفاده از نرم افزار اجزای محدود اپنسیس ( OpenSees ) و نیز روش روسازه که در آن فنرهای معادل برای خاک از روابط نرپ ( NEHRP ) استخراج می شوند، مدل سازی شده است. نتایج حاصل از نمودارها بیانگر این موضوع است که در خاک نوع چهار تاثیر اندرکنش سازه به مراتب بیشتر از خاک نوع یک می باشد. به عبارت دیگر در همه رکوردها در خاک نوع چهار اندرکنش خاک و سازه به نتایج برش پایه، نیروی محوری تیر، نیروی محوری ستون، جابجایی بام و منحنی هیسترزیس جداگر لرزه ای تاثیر بیشتری گذاشته است. با تغییر خاک سازه از نوع یک به نوع چهار، سازه جابجایی و نیروی بیشتری را تجربه نموده است. همچنین در نظر گرفتن اندرکنش خاک سبب افزایش این مقادیر شده است که این افزایش از حالت خاک نوع یک بیشتر است.

جداگر لرزه ای، اندرکنش خاک و سازه، زلزله حوزه نزدیک، تحلیل دینامیکی غیرخطی.