میلاد هدایتی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده فنی مهندسی دانشگاه گیلان،
آرش بهار - استادیار دانشکده فنی مهندسی دانشگاه گیلان
حسین احمدیه امیری - دانشجوی دکترا دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی شریف

میراگرهای TADAS از جمله ابزارهای کنترل غیرفعال در سازه ها می باشند که اتلاف انرژی قابل ملاحظه ای را به هنگام وقوع زلزله انجام می دهند. این میراگرها با تمرکز تغییرشکل های غیرخطی در خود سبب کاهش قابل توجه خسارت های ایجاد شده در اعضای اصلی سازه می شوند. در مطالعات صورت گرفته توسط محققین مختلف نشان داده شده است که این میراگرها به دلیل برخورد ورق های مثلثی آن با یکدیگر و تغییرشکل محوری ورق ها در تغییرمکان-های بزرگ دچار نوعی افزایش سختی ناگهانی شده به گونه ای که در نهایت دچار شکست می شوند. در این حالت وظیفه اتلاف انرژی زلزله بر عهده سایر اعضای باربر لرزه ای قرار می گیرد. در این مطالعه به منظور بررسی پدیده های ذکر شده روی میزان ظرفیت فروریزش سازه ها، دو سازه 4 و 8 طبقه در نرم افزار OpenSees به وسیله 22 شتاب نگاشت پیشنهادی FEMA-P695 تحت آنالیز دینامیکی فزاینده (IDA) قرار داده شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که شتاب طیفی متناظر با احتمال فروریزش 50% با درنظر گرفتن پدیده های ذکر شده، در سازه های 4 و 8 طبقه به ترتیب حدود 15 و 18 درصد کاهش می یابد. بنابراین با توجه به اهمیت موارد ذکر شده روی ظرفیت فروریزش سازه ها در نظر گرفتن آن در مدلسازی میراگر در نرم افزار الزامی است در غیر این صورت نتایج بدست آمده برای ظرفیت فروریزش سازه های مجهز به این میراگر غیرقابل اطمینان می باشد.

میراگر TADAS، کنترل غیرفعال، نرم افزار OpenSees، آنالیز دینامیکی فزاینده، ظرفیت فروریزش، ارزیابی لرزه ای.