مطالعه آزمایشگاهی خاک رس واگرا و بهسازی آن با آهک و پلی وینیل استات

تثبیت خاک یکی از شاخه های علم ژئوتکنیک است. تثبیت و بهسازی خاک ها یکی از متداولترین روش ها برای بهبود و اصلاح خصوصیات مکانیکی خاک ها و افزایش قابلیت بهره برداری از مصالح خاکی است. خاک های واگرا از جمله خاک هایی هستند که موجب مشکلات فراوانی در مهندسی ژئوتکنیک می شوند. به خاک های رسی که در آب های با غلظت کم نمک به سهولت شسته می شوند خاک های واگرا گفته می شود. معمولا این رس ها مقادیر زیادی یون سدیم در کاتیون های جذبی خود دارند. خاک استان خراسان در برخی از مناطق، از نوع خاک رسی واگرا است که این خاک دارای مشکلاتی است که در صورت بهسازی و اصلاح، قابلیت استفاده در بسیاری از پروژه های عمرانی را دارد. کاربرد مواد افزودنی به منظور بهسازی و اصلاح خاک، باعث بهبود پارامترهای ژئوتکنیکی و فرسایش پذیری این خاک ها می شود. در این پژوهش، بهبود پارامترهای مقاومتی و فرسایش پذیری خاک واگرای خراسان رضوی از طریق بهسازی آن با دو ماده پلیمر پلی وینیل استات و آهک بررسی میشود. برای این منظور از درصدهای 1، 3 و 5 درصد وزن خشک خاک پلیمر و 4، 6 و 8 درصد وزن خشک خاک آهک استفاده شد. نتایج آزمایشها نشان داد که این درصدها، از این دو نوع افزودنی می توانند به خوبی موجب افزایش در مقاومت فشاری و برشی خاک موردمطالعه و همچنین موجب اصلاح واگرایی این نوع خاک شوند.

Keywords:

رس واگرا , پلیمر , پلی وینیل استات , آهک , آزمایش پین هول