الهام آل حسینی - دانشجوی دکتری گروه مهندسی صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
سیدمهدی جعفری - استاد گروه مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
سیما طاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست فناوری مواد غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
مهدی کاظمی طلاچی - رئیس اداره آموزش، پژوهش و فناوری، سازمان صنعت، معدن و تجارت استان گلستان، ایران

تکنولوژی پیشرفته از جمله تکنولوژیهایی است که از سرعت تغییر نوآوری و هزینه تحقیق و توسعه بیشتریبرخوردار بوده و عموما در دست کشورهای پیشرفته به عنوان مزیتی نسبی است و در بازارهای جهانی و یکپارچه امروز، کلید موفقیت و پیشتازی آنها را رقم میزنندعموما صنایع پیشرفته به صنایعی اطلاق میشود که نسبت ارزش محصولات آن به ارزش مواد اولیه آن بالاتر باشد. طبقه بندیهای مختلفی از صنایع با تکنولوژی پیشرفته توسط موسسات، مراکز بین المللی و نیز کشورهای مختلف انجام شده است و این موضوع به وضوح نشان دهنده این امر است که هنوز یک تعریف جامع و واحد در خصوص صنایع با تکنولوژی پیشرفته وجود ندارد که مورد قبول تمامی کشورهای جهان باشد و به همین لحاظ هر موسسه تحقیقاتی یا مرکز سیاستگذاری صنعتی، معیارها و شاخصهای مختلفی را به لحاظ رفع نیازهای خود برای تشخیص صنایع پیشرفته به کار برده اند. به طور کلی میتوان صنایع پیشرفته را در 11 گروه شامل صنایع الکترونیک (طراحی و ساخت)، صنایع تولید مواد نو، صنایع زیست فناوری، صنایع تبدیلی و پیشرفته غذایی، باغی، دامی، زراعی و شیلاتی، صنایع اپتیک و لیرز، اتوماسیون صنعتی و سیستمهای هوشمند، صنایع مرتبط با نانوفناوری، صنایع مرتبط با فناوری اطلاعات، صنایع هوا و فضا، صنایع مرتبط با انرژیهای نو و صنایع پزشکی، دارویی، شیمیایی، کشاورزی و صنایع وابسته طبقه بندی نمود.

تکنولوژی پیشرفته، انواع، طبقهبندی صنایع پیشرفته، معیارهای صنایع پیشرفته