الهام نجفی کاکاوند - کارشناس ارشد، دانشگاه رازی، دانشکده کشاورزی، گروه ترویج و آموزش کشاورزی
فرحناز رستمی - استادیار، دانشگاه رازی، دانشکده کشاورزی، گروه ترویج و آموزش کشاورزی
رضا حق پرست - دانشیار معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم، کرمانشاه
شهپر گراوندی - استادیار، دانشگاه رازی، دانشکده کشاورزی، گروه ترویج و آموزش کشاورزی

با توجه به اهمیت به نژادی مشارکتی در افزایش تنوع ژنتیکی گیاهان، خصوصا ارقام بومی امروزه این رویکرد در مزارع کشاورزان گسترش چشمگیری یافته است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسایی راهبرد اصلی توسعه به نژادی مشارکتی در استان کرمانشاه انجام شد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه کشاورزان و کارشناسان اجرا کننده این طرح در استان کرمانشاه و همچنین کارشناسان طرح توسعه به نژادی مشارکتی در تهران و سمنان بودند که نمونه های مورد مطالعه به روش هدفمند انتخاب شدند. در پژوهش کیفی کمی حاضر، مبتنی بر دو روش - SWOT و تحلیل سلسله مراتبی بود که نتایج حاصل از تحلیل SWOT منجر به ارائه چهار راهبرد گردید که عبارت از 1 ) استفاده از کشاورزان پیشرو در اجرای طرح و سازماندهی آن در قالب طرح های نهادینه شده در منطقه؛ 2) استفاده از پتانسیل های بومی و محلی در افزایش و توسعه مزارع نمایشی؛ آموزش کشاورزان در زمینه های خودیاری و همیاری و افزایش اعتماد بخش های دولتی به نتایج ارزنده این طرح؛ 4 ) بهره گیری از مکانیزم های مالی و حمایتی در جلب و جذب همه گروه های کشاورزان در طرح و تحت پوشش قرار دادن مناطق هدف بیشتر با مشارکت مراکز تحقیقاتی می باشند. تحلیل سلسله مراتبی راهبردهای فوق نشان داد که راهبرد استفاده از کشاورزان پیشرو دراجرای طرح و سازماندهی آن در قالب طرح های نهادینه شده در منطقه، نسبت به سایر راهبردها از اولویت بالاتری در راستای دستیابی به توسعه به نژادی مشارکتی غلات دیم در مناطق روستایی استان کرمانشاه برخوردار است

به نژادی مشارکتی بذر، تنوع زیستی،تحلیل سوآت، تحلیل سلسله مراتبی