راهبردهای توانمندسازی محله حاشیه نشین جعفرآباد کرمانشاه در راستای رویکرد توسعه پایدار شهری

رشد سریع شهرنشینی همراه با افزایش مهاجرت های روستا شهری در ایران، بستر مساعدی برای شکل گیری مناطق حاشیه ای در پیرامون بافت فیزیکی شهرها فراهم نموده است ؛که از پیامدهای این رشد سریع شکل گیری محلات حاشیه نشین در اطراف شهرهاست در شهر کرمانشاه نیزگستردگی گروه های تهیدست شهری ( بیکاران، کارگران ساده و صاحبان مشاغل بی ثبات) اعم از بومی و مهاجر و فقدان سیاست و برنامه حداقلی برای تامین مسکن و اسکان گروه های کم درآمد شهری از جمله عواملی است که سبب گسترش محلات نابه سامان و غیررسمی در این شهر شده است که محله جعفرآباد نیز ازجمله محله های حاشیه نشین کرمانشاه می باشد. این پژوهش توصیفی تحلیلی و پیمایشی با بهره گیری از روش دلفی است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای است و برای تحلیل داده ها از تکنیک SWOT برای تدوین راهبردها در راستای رویکرد توسعه پایدار شهری استفاده شده است. نتایج حاصله نشان می دهد درنهایت با بررسی موزون های عوامل خارجی و داخلی بر اساس ماتریس ارزیابی داخلی و خارجی S4 (یکی بودن قومیت ساکنین)، W11 (جذب مهاجرین جدید از طبقات پایین تر )، O10(ساماندهی فاضلاب)، T5 (خطر بروز مسائل اجتماعی ، ناهنجاری ها) به ترتیب مهم ترین نقطه قوت، نقطه ضعف، فرصت و تهدید محله جعفرآباد هستند. و نیز از طرفی با مقایسه موزون نهایی عوامل داخلی با خارجی این نتیجه بدست آمد که منطقه حاشیه نشین جعفرآباد از نظر وضعیت موجود در وضعیت ضعیفی قرار دارد و راهبردهای تهاجمی ( so ) نسبت به سایر راهبردهای بازنگری، تدافعی و تنوع، برای این محله کارسازتر می باشند، تا محله بتواند در زمینه توسعه پایدار شهری به وضعیت مطلوب تری برسد.

Keywords:

حاشیه نشین , کرمانشاه , جعفرآباد , تکنیک SWOT , توسعه پایدار