اعظم پورنیاکان - دانشجوی ترویج وآموزش کشاورزی،دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه
مهدی عباسی - دانشجوی مدیریت برنامه ریزی دانشگاه علمی کاربردی

رشد روز افزون جمعیت در جهان و طی دهه های اخیردرکشور، همراه با گسترش انواع فعالیت های انسانی وتوسعه ای از جمله در بحث های کشاورزی وصنعتی در راستای نیاز به تامین موادغذایی، انسانها را در طی مسیر زندگی دچار تحولاتی نموده که در پاره ای از موارد از جریان طبیعی خارج گشته وشکافی بین طبیعت و بشر حاصل شده است. در پژوهش حاضر به فراهم کردن امنیت غذایی بااستفاده از امکان سنجی کاربرد کشاورزی دقیق از دیدگاه کشاورزان پرداخته شده است. در این راستا با بهره گیری از پارادایم کیفی وروش تئوری بنیانی به بررسی موردی پذیرش وعدم پذیرش کشاورزی دقیق در روستای چقاصفر در استان کرمانشاه پرداخته شد.برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه عمیق، مشاهده مستقیم، بحث گروهی، اسناد و مدارک کتابخانه ای واینترنتی استفاده شد. روایی پژوهش نیز توسط کارشناسان مرکز جهاد کشاورزی ماهیدشت تایید شد. نتایج نشان داد عدم داشتن فناوری های مناسب و بالطبع هزینه بالای کاربرد این نوع فناوری های مرتبط با کشاورزی دقیق، پایین بودن سطح دانش واطلاعات کشاورزان، مصرف بی رویه نهاده ها و اهمیت سلامت جامعه، محدودیت منابع وشرایط اقلیمی، عدم مدیریت مزرعه وکنترل آفات و نیز شرایط نامناسب انبارداری ازجمله محدودیت ها وتنگناهایی بودکه نه تنها فراروی کاربرد کشاورزی دقیق درروستا بود، بلکه تغییرنگرش کشاورزان از کشاورزی جاری به کشاورزی هوشمند و عدم پذیرش این نوع فناوری از جمله چالش های بحث برانگیز می باشد، که متعاقب آن امنیت غذایی را تحت تاثیر قرار می دهد. شرایط علمی، آموزشی ایران برای توسعه کشاورزی دقیق تقریبا مناسب است، طرح نظام نوین ترویج گامی مثبت در جهت تحقق اهداف کشاورزی دقیق می باشد و می تواند سبب بهبود در امنیت غذایی گردد.

کشاورزی دقیق، امنیت غذایی وکشاورزان روستای چقاصفر