بیژن رضایی - استادیار گروه مدیریت و کارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی

در اقتصاد دانش محور علم، فناوری، نوآوری و کارآفرینی عوامل موثر در رشد اقتصادی می باشند، از این رو در نظریه های جدید رشد اقتصادی، دانش به عنوان اصلی ترین نوع سرمایه تلقی می شود براین اساس رشد اقتصادی ریشه در انباشت و کاربرد دانش دارد، بنابراین و به منظور بکارگیری دانش موجود ارتباط نهادهای اجتماعی (صنعت) و دانشگاه بهعنوان یک رویکرد اساسی و همچنین به مثابه رسالت نوین دانشگاه ها و نظام آموزش عالی در سال های اخیر در کانون توجه واقع شده است. دانشگاه ها برای آنکه بتوانند موجودیت خود را در جامعه توجیه و تبیین نمایند ناچارند ارتباط و پیوند عمیقی با جامعه داشته باشند و بتوانند نقش کلیدی را ایفا نمایند همچنین در نقطه مقابل جامعه هم برای رسیدن به توسعه پایدار راهی جز روی آوردن و استفاده از دانش و علم دانشگاه ها ندارد. برای رسیدن به این منظور دانشگاه ها و جامعه به معنای عام و صنایع به معنای خاص راهکارهایی نظیر ارتقای فعالیت ها و شایستگی هادر دانشگاه، رشد و توسعه دانشگاه، اقدامات فرهنگی، پیوند با محیط، تشکیل زیر ساخت های حمایتی، تغییر در شیوه های مدیریت، اعلام نیاز صنایع و اطمینان به دانشگاه ها به عنوان منابع اصلی تولید دانش را پیش رو دارند. در این مقاله سعی شده است تا با مروری بر رسالت جدید دانشگاه ها و همچنین لزوم احساس نیاز از سوی جامعه برای برقراری ارتباط با دانشگاه ها ، نقش عامل کلیدی ارتباط دانشگاه و جامعه در توسعه پایدار تبیین و تشریح شود.

صنعت، دانشگاه، ارتباط صنعت و دانشگاه، توسعه پایدار، اقتصاد دانش محور.