سیدابوالقاسم هاشمی میان آباد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی ساری
جعفر اولادی قادیکلائی - عضو هیئت علمی گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی ساری
احمد عابدی سروستانی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمدرضا شهرکی - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان گلستان

برنامه ریزی تفرجی در طبیعت گردی نه تنها به عنوان یک راهکار مدیریتی در حفاظت پویای منابع جنگلی می باشد، بلکه، می تواند ابزاری برای ارتقای سطوح معیشتی اجتماعی و اقتصادی مردم بومی منطقه تلقی شود. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی دیدگاه کارشناسان جنگلداری در راستای اثرگذاری طبیعت گردی بر معیشت جوامع جنگل نشین، در حوزه آبخیز زرین گل استان گلستان انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را 50 نفر از کارشناسان متخصص امور مدیریت جنگل تشکیل داده اند که به دلیل محدود بودن کارشناسان، همه آن ها به عنوان حجم نمونه انتخاب و نمونه گیری به صورت سرشماری انجام شد. پرسشنامه ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات در این تحقیق بود که روایی آن با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. به طور کلی، نتایج نشان داد، پاسخگویان اثرات اجتماعی- فرهنگی توسعه طبیعت گردی را در منطقه مورد مطالعه در اولویت اول و اثرات اقتصادی را در جایگاه دوم اهمیت طبیعت گردی عرصه های جنگلی منطقه مورد مطالعه در دوران تنفس قرار داده اند. همچنین نتایج حاصل از اولویت بندی گویه های مربوط به اثرات معیشتی طبیعت گردی حاکی از آن بود که، گویه-های طبیعت گردی در منطقه می تواند باعث ایجاد فرصت های شغلی جدید شود. و طبیعت گردی در منطقه باعث تعدد منابع درآمدی می شود. در بخش اقتصادی با ضریب تغییرات 151/0 و 172/0 و گویه های طبیعت گردی در منطقه می تواند باعث رونق صنایع دستی منطقه شود. و طبیعت گردی باعث حفظ عرصه های جنگلی می شود. در بخش اجتماعی- فرهنگی با ضریب تغییرات 157/0 و 358/0، به ترتیب در اولویت اول و آخر قرار گرفته اند.

جنگل، جوامع محلی، طبیعت گردی.