بررسی نحوی، بلاغی و مفهومی ترکیب زبان بدن عنق(گردن)در نهج البلاغه

مطالعات زبان بدن و کارهای نوشتاری روی این موضوع، تا میانه ی قرن بیستم بسیار پراکنده بودند. سقراط و ارسطو از یونان باستان نخستین کارشناسانی بودند که جنبه های مختلف زبان بدن را مورد توجه قرار دادنداهمی6ت. زبان بدن در بستر متون ادبی جهت کشف مقاصد وداده های مفهومی وآرایه های ادبی که به صورت زبان بدن مجسم شده است. این پژوهش به بررسی نحوی، بلاغی و مفهومی ترکیب زبان بدن ع4ن4ق (گردن) در نهج البلاغه پرداخته است. این پژوهش بر اساس روش تحلیلی-توصیفی استوار است. امام علی علیہالسﱠلام در ترکیب های نهج البلاغه از زبان بدن بیشترین بهره را برده است. زبان بدنع4ن4ق 4 بار در نهج البلاغه ذکر شده و از بسامد بالایی برخوردار است. از دلالت های مفهومی زبان بدن به کار رفته در کلام امام علی(ع) به ترتیب می توان به گذاره های اقتدار، اخلاص، خضوع و خواسته های بیهوده اشاره نمود. و از دلالت های بلاغی زبان بدن ع4ن4ق (گردن) در کتاب نهج البلاغه می توان استعاره مکنیه، اسلوب تنسیقی، کنایه، و سجع را نام برد.

Keywords:

زبان بدن , ع4ن4ق , نهج البلاغه