تحلیل رمان سیاسی (رمان فریدون سه پسر داشت نوشته عباس معروفی) با استفاده از نظریه جامعه شناسی (نظریه بوردیو)

پییر بوردیو (1930-2002) جامعه شناس معاصر و یکی از متفکران برجسته به شمار می آید. رویکرد او ساختارگرایی ساخت گرایانه یا تکوینی نام دارد. او در این رویکرد، با ارائه مفاهیمی همچون عادت واره، میدان، ذائقه، انواع سرمایه و خشونت نمادین؛ شناخت متفاوتی از رابطه دیالکتیکی عاملیت - ساختار عرضه میکند. بوردیو معتقد است: بین فرد به عنوان کنشگر شناسا و ساختارهای اجتماعی رابطه دیالکتیک برقرار است. از دیدگاه او کنشگران دارای عادتواره هایی هستند که آنها را از اجتماع گرفته و در خود درونی میکنند. عادتواره ها با ذائقه افراد در فضای اجتماعی و میدانهای گوناگون رابطه دارند. بوردیو از شکل غیر مستقیم سلطه ساختارها بر کنشگران تحت عنوان خشونت نمادین، نام میبرد و معتقد است دولتها علاقه فراوانی به انحصار این نوع از خشونت دارند. رمان سیاسی، نگاه خود را به جنبه های مختلف زندگی سیاسی انسانها معطوف میدارد. عباس معروفی (1336)، نویسنده معاصر و ساکن آلمان است. رمان فریدون سه پسر داشت سیاسیترین رمان او به شمار میآید. او در این اثر ضمن بازنمایی انواع نیروهای اجتماعی اثرگذار در انقلاب 57، سعی در ارائه دیدگاهی همه جانبه و بیطرفانه به مخاطب دارد. معروفی با ارائه صورتهای مدرن، سنتی، دولتی و اجتماعی خشونت نمادین، گام موثری در راه افزایش آگاهی خواننده برداشته است. همچنین او با ارائه گفتمانهای مختلف سیاسی، و ترسیم شکلهای استمرار و عدم استمرار گفتمانها، جامعه را به بازاندیشی در میدان سیاست، دعوت مینماید. ایده تقسیم قدرت آموزهای کلیدی در تفکر معروفی است که با آفرینش شخصیتی به نام ایرج و در ترسیم عادتواره های ذوقی وی، عرضه میگردد.

Keywords:

بوردیو , خشونت نمادین , عادتواره و میدان سیاست , رمان سیاسی , فریدون سه پسر داشت