شعر سیاهکل در ادبیات ایران، عصر پهلوی دوم (اشعار خسرو گلسرخی و دفاعیات او در دادگاه نظامی)

در ایران پرده آهنینی که پس کودتای 1332ش. به دور حوزه سیاست کشیده شد، شاید تنشهای اجتماعی و مخالفتهای سازمان یافته را پنهان کرده بود؛ اما بیگمان در نابودی و محو آنها ناکام ماند، زیرا این تنشهای اجتماعی در پرتو تحولات بزرگ اجتماعی، سیاسی و فکری ایران و جهان تداوم یافت تا وقتی که در 19 بهمن 1349ش. یک گروه پیش آهنگ مارکسیستی و اسلامی، اسلحه انتقاد را به نقد سلاح بدل کرد و با عمل مسلحانه در سیاهکل، توده را بیدار و سد استبداد را شکست و ادبیات انقلابی ایران را در دهه پنجاه با معرفی شعر سیاهکل متحول ساخت. خسرو گلسرخی از پیشآهنگان شعر چریکی و سپس شعر سیاهکل است که در مقاله حاضر از چشمان او و از لابلای اشعار و دفاعیاتش در دادگاه نظامی به شعر سیاهکل، عوامل پیدایی و مختصات ادبی آن میپردازیم. روش خاص پژوهش، توصیفی تحلیلی است و براساس مطالعه و تحلیل شواهد درون متنی پیش میرود. یافته های پژوهش نشان میدهد شاعران ایران در اواخر دهه چهل به انقلاب مسلحانه سلام گفتند و به تبلیغ آن پرداختند، زیرا رفرمیسم در ایران به واسطه ثبیت قدرت فردی شاه بر کشور و انحلال احزاب و گروه های مخالف به پایان رسیده بود، در حالیکه دنیا در همان زمان یعنی در نیمه دوم قرن نوزده میلادی، انقلابها و جنبشهای چریکی را بر ضد استعمار و امپریالسیم تجربه میکرد و شور انقلابی را میان جوانان سوسیالیستی بر ضد نظام سرمایه داری شعله ور میساخت.

Keywords:

جنگل , چریک , سیاهکل , پهلوی , گلسرخی.