هوشنگ محمدی افشار - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان
حسام خالویی - دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات تطبیقی دانشگاه شهید باهنر کرمان

حبسیه (زندان نامه) از مهمترین شعبه های ادبیات غنایی به شمار می آید. حبسیه، بیان احوال و روحیات شاعر در انتظار آزادی و یا به عبارت دیگر در سوگ آزادی است که روزگار تلخ اسارت شاعر و اختناق های تجربه کرده را بهسان آیینهای متجلی میکند. در تاریخ ادبیات ایران، همواره به دلیل وجود حکومتهای مستبد، شاعران بسیاری به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی، اعتقادی، دینی و ... به اسارت زندانهای حاکمان درآمده اند و شاعرانی که مشقت و محنت حبس را چشیده اند، باقدرت قلم، در میان مضامین مختلف اشعار خود، بخشی را نیز به زنداننامه پرداختهاند. متاسفانه این مقوله چه در ادبیات کلاسیک و چه در ادبیات معاصر آنچنانکه بایدوشاید مور توجه واقع نشده است. لذا شناخت اغلب پژوهشهایی که در این زمینه انجام شده است، میتواند به شناخت بیشتر این مقوله کمک شایانی کند. بدین منظور این مقاله در جهت پیشبرد و سهولت پژوهشهای آینده به شیوه کتابخانه ای-بنیادی و روش الفبایی تنظیم شده است و به معرفی برخی پایان نامه ها، کتابها و مقاله های مربوط به موضوع پرداخته است تا منابع موجود و به چاپ رسیده در ایران در دسترس پژوهشگران قرار گیرد و از انتخاب موضوعی که قبلا موردتحقیق قرار گرفته است، بازداشته شود.

حبسیه، کتاب شناسی، پایان نامه، مقاله.