نازلی پاکرو - دانشجوی دکتری رشته شهرسازی، دانشگاه آزاد تبریز، تبریز، ایران
رسول درسخوان - استادیار گروه شهرسازی و معماری، دانشگاه آزاد تبریز، تبریز، ایران

این بررسی با هدف شناخت سیر اندیشه ها و نظرات مزینی و جیکوبز در مورد شهرسازی انجام پذیرفته است. نحوه گردآوری اطلاعات در این پژوهش به شکل کتابخانه ای و اسنادی می باشد. تمام تالش های معماری به خاطر انسان و مخاطب اثر معماری صرفا انسان است. بنابراین در نظر گرفتن نیازهای او می بایستی اولویت اول هر اثر معماری باشد.نمود. معماری و شهرسازی مدرن در آثارو سخنان معماران مدرن هویداست. هنگامی که به سخنان پیشگامان مدرن همچون جیکوبز و مزینی می نگریم انبوهی از مطالب در ارتباط با شناخت و تاثیر انسان و نیازهایش در معماری را در می یابیم و این فصل اشتراک نظرات این دو چهره مطرح در شهرسازی است. هر دو این صاحب نظران بر احاطه مدرنیته بر انسان بوسیله معماری و شهرسازی بشدت مخالف بودند و خواهان معرفی اصول نوینی در مواجه ه با شهرسازی بودند که در آن انسان برده شهر نباشد. محور فکری جیکوبر، ایجاد شهری انسانی است که ایشان تاکیدی زیادی بر سرزندگی شهری و فضاهای شهری، امنیت شهری و افزایش تعاملات اجتماعی )حلقه مفقوده برنامه ریزی شهری و معماری آن زمان( داشتند و حقیقتا می توان گفت که ریشه های مکتب و پارادایم پست مدرن توسط او در دهه شصت قرن بیستم پایه گذاری گردید.

برنامه ریزی شهری، مزینی، جیکوبز، مکاتب برنامه ریزی شهری