بررسی شگردهای ترامتنیت قرآنی در عبهر العاشقین بر اساس الگوی ژرار ژنت

از آنجا که عرفان اسلامی از بطن تفکر اسلامی و قرآن و احادیث به وجود آمده است، متون عرفانی، پیوندی عمیق با قرآن دارد و بسیاری از اهل معرفت در تالیف آثار خود، پنهان یا آشکار، آیات آن را جهت استشهاد و تفصیل دیدگاه‎های خود به‎کار برده‎اند و از این دیدگاه می توان شگردهای این کاربرد را از دیدگاه ترامتنیت ژنت مورد بررسی و تحلیل قرار داد. عبهرالعاشقین روزبهان بقلی، نمونه ای از متون تعلیمی عرفانی با موضوع عشق است که نویسنده آن در تبیین و تفسیر دیدگاه‎های خود، پیرامون عشق و تعلیم رموز و غموز آن به آیات قرآن نیز استناد کرده ‎است. از آنجا که عبهرالعاشقین دارای زبانی ادبی و مخیل است، این پژوهش بر اساس الگوی ترامتنیت ژنت، در پی یافتن پاسخ به این پرسش است که آیا این زبان در شگردهای کاربرد آیات قرآن و نحوه استفاده مولف از آنها تاثیری داشته یا این متن همچون بسیاری از متون تعلیمی از قبیل: رساله قشیریه، کشف‎المحجوب، کیمیای سعادت و... آیات را به صورت ساده و صرفا جهت استناد و استشهاد به کار برده است.

Keywords:

ترامتنیت , ژرار ژنت , قرآن کریم , عبهرالعاشقین