امام رضا(ع) در آیینه شعر معاصراهل تسنن

ادبیات و هنر اقوام و ملت ها یکی از جایگاه های بروز و تجلی باورهای دینی و اعتقادات مذهبی و انسانی آنان به شمار می رود، از این رو ادیبات کردی هم به تبع این امر انعکاس باورها و اعتقادات مردمان آن در طول تاریخ می باشد. یکی از بن مایه هایی که همواره در آثار ادیبان کرد زبان، تبلور یافته ، عشق ورزیدن به پیامبر و اهل بیت(ع) است. شاعران کرد زبان به تاسی از پیشوای مذهبی خود، امام شافعی، همواره دوستدار اهل بیت(ع) بوده و در مدح و رثای آنان به آفرینش ادبی در قالب های گوناگون شعری دست زده اند. مولانا خالد نقشبندی و سید ابراهیم ستوده دو تن از شاعران کرد معاصر هستند که با بهره گیری از آموزه های دینی و به دور از تنگ نظری و نابردباری مذهبی، تلاش کرده اند با سرودن آثار منظوم فارسی و کردی در مدح ائمه(ع) از جمله امام رضا(ع) بستر مناسبی را برای تعامل مذهبی و همزیستی مسالمت آمیز بین مسلمانان فراهم کنند. بنابراین با توجه به اینکه در جهان متکثر و سراسر تضاد امروز، تفاهم، وحدت و همزیستی مذاهب و ادیان یک ضرورت اجتناب ناپذیر است، این نوشتار بر آن است تا با واکاوی جایگاه امام رضا در اشعار این دو شاعر کرد اهل تسنن، گامی در جهت این مهم بردارد.