رقابت پذیری در آموزش عالی

از جمله نگرانیهای اصلی امروز دانشگاه ها افزایش قدرت رقابت پذیری در جذب دانشجو و مطرح بودن به عنوان رتبه برتر در ارائه ی خدمات آموزشی و پژوهشی و همچنین افزایش بهره وری میباشد. واحدهای دانشگاهی در ایران به منظور بهبود کیفیت، کارایی و اثربخشی بالا باید با مشاهده تغییرات محیطی و استراتژیهای مقابله ای، یک الگوی مناسب رقابتی برای ادامهی و ارتقای و حفظ فعالیتهای خود انتخاب نمایند دانشگاه های سراسر جهان نگران کیفیت خود، جایگاه خود در بازار ملی و بین المللی و تصویری از خود در خانه و خارج از کشور به دنبال یک الگوی رقابت پذیری هستند. رقابت پذیری میتواند در حفظ منابع و ارتقاء آن و همچنین در شناخت ماهیت رقابتهای علمی به تشدید استراتژی به دانشگاه کمک کند و مهمترین شاخص های آن را سطح ملی و بین المللی برجسته نماید. بنابراین در راستای اهمیت رقابت پذیری در آموزش عالی، این مقاله در صدد است تا ضمن بررسی پیشینه ی رقابت پذیری در آموزش عالی و تجارب بین المللی در حوزه ی رقابت پذیری و اهمیت آن، به بررسی مولفه ها و مفاهیم اصلی و اساسی و مدلهای رقابت پذیری بپردازد. مطالعات نشان داد با توجه به منابع ورودی، موقعیت، توان خلاقیت و نوآوری دانشگاه و شرایط محیط اطراف دانشگاه در جهت بهروری بالا پیشنهاد کرد.

Keywords:

رقابت پذیری , آموزش عالی , مدلهای رقابت پذیری , بهره وری