محمد جعفری

توسعه دینداری در قالب فرآیندهای آموزشی، از ابتدای پیدایش اسلام مورد توجه بوده است. حوزه های علمیه جهان تشیع و اهل سنت بر پایه چنین توجهاتی در قرنهای ابتدایی پس از پیدایش اسلام شکل گرفتند. در سده اخیر نیز این تلاشها بهصورت پراکنده در جهان اسلام ادامه یافته است. مدارس جنبش گولن در ترکیه ، مدارس دیوبندی در شبهقاره هند، طرحهای پراکنده مدارس متدینین در ایران از جمله این طرحها می باشند. از آنجا که هر سازمان زنده و پویایی -همچون موجود زنده که هر مرحله از رشدش متاثر از مرحله قبلی است- بر مبنای ساختار و محتوای قبلی سازمان مییابد، در این پژوهش ابتدا گزارشی از تاریخچه شکل گیری و رشد و نمو این مراکز ارائه شده، سپس با توجه به معیارهای پیشرفت و توسعه در سازمان ها و مراکز آموزشی، وجوه توسعه و پیشرفت این مراکز مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت با توجه به نقد و بررسی های انجام شده 11 ویژگی لازم جهت طراحی یک مرکز آموزشی برتر ارائه شده است.

مدارس اسلامی، جهان اسلام، علوم دینی، مرکز آموزش دینی، تعلیم و تربیت