اثر تزریق حاد سیکلوفسفامید در حضور و غیاب نانوذره اکسید منیزیم بر حافظه شناختی و اجتنابی غیر فعال در موش سوری

امروزه فناوری نانو کاربردهای وسیعی در صنایع مختلف دارد. نشان داده شده که نانوذره اکسید منیزیم می تواند حافظه را در مدل های حیوانی بهبود ببخشد. سیکلوفسفامید یک عامل ضد نئوپلاستی و همچنین عامل سرکوب کننده ایمنی است. برخی مطالعات نشان داده شیمی درمانی با سیکلوفسفامید با اختلال شناختی همراه است. به منظور شناخت بهتراختلال شناختی ناشی ازاین عامل و تاثیر هم زمان این دارو و نانواکسید منیزیم بر حافظه از56 موش سوری نر با وزن متوسط 35-25 گرم در 8 گروه پس از سازش با شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. موشها به چهار گروه کنترل ، سیکلوفسفامید ، نانوذره اکسید منیزیم ، سیکلوفسفامید ونانو ذره اکسید منیزیم تقسیم شدند. سیکلوفسفامید ونانوذره اکسید منیزیم به ترتیب با دوز 50 و 5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و تک دوز قبل از آموزش تزریق گردیدند .در گروه کنترل سرم فیزیولوژی تزریقی با دوز 5 میلی لیتر بر کیلوگرم به روش مشابه تزریق گردید. ارزیابی حافظه با استفاده از دستگاه استپ- داون، 90 دقیقه و 24 ساعت پس از آموزش و در دستگاه تشخیص شی جدید 24 ساعت پس از آموزش صورت گرفت. یادگیری در موشهایی که باسیکلوفسفامید ونانواکسید منیزیم تزریق شده بودند مثل گروه کنترل طبیعی بود . علی رغم مطالعات صورت گرفته تزریق تک دوزسیکلوفسفامید اختلال قابل ملاحظه ای در حافظه کوتاه مدت و بلند مدت اجتنابی غیرفعال نشان نداد وفقط کاهش نسبی نه معنی دار در حافظه تشخیص شی جدیدایجاد نمود. تجویز توام دو داروی مذکور مانع از هر نغییری در دونوع حافظه نسبت به کنترل شد. به نظر می رسد برای بررسی اثر دقیق تک دوز سیکلوفسفامید در پروسه شیمی درمانی و تجویز توام با نانواکسید منیزیم نیاز به زمان بیشتری می باشد .

Keywords:

سیکلوفسفامید , نانوذره اکسید منیزیم , حافظه , شیمی درمانی , موش سوری