علی حمیدی - ایران، قزوین، باشگاه پژوهشگران و نخبگان

در دنیای رقابتی کنونی، سازمان ها در جستجوی روش هایی هستند که با صرف زمان و هزینه بهینه بتوانند بشترین منافع را کسب نموده و تحقق اهداف راهبردی خود را تسریع بخشند. رویکردهای متنوع و متعدد مدیریتی که در چند دهه اخیر بروز و ظهور داشته اند نیز حول همین محور می باشند. به اذعان بسیاری از بزرگان دنیای مدیریت، کارکنان با ارزش ترین سرمایه در اختیار سازمان ها می باشد که با مدیریت اثربخش آن می توان به منافع راهبردی مورد انتظار، دست یافت. مدل زنجیره ارزش پورتر از مدل های رایج جهت ارزیابی و تعیین حوزه های کلیدی کسب و کار است که در سازمان های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این مدل با امکان پذیر نمودن تحلیل دقیق کسب و کار، قابلیت ارزش آفرینی و خلق مزیت رقابتی را تحلیل می نماید. هدف غایی زنجیره ارزش، ایجاد بیشترین سود برای ذینفعان زنجیره است. منابع انسانی مهم ترین مولفه در این مسیر ارزش آفرینی می باشند. بدیهی است منابع مالی، ماشین آلات و تجهیزات، مواد اولیه، روش های تولید و سایر ملزومات تحقق ماموریت سازمانی، بدون بهره مندی از منابع انسانی کاربردی نخواهند داشت. پس اگر در مدیریت این منبع راهبردی و تعیین کننده رویکرد زنجیره ارزش مدنظر قرار گیرد می توان بهینگی در کاربرد کلیه منابع را بهبود بخشیده و بهره وری سازمانی را ارتقاء داد. در این مقاله پس از ارائه مرور ادبیات و گزیده ای از مطالب مرتبط با مدیریت منابع انسانی مدل مدیریت منابع انسانی با رویکرد زنجیره ارزش پورتر ارائه و تبیین می گردد. سپس شاخصه های کمی جهت سنجش اثربخشی مدل ارائه می گردد و در نهایت نتیجه گیری و پیشنهاداتی جهت تحقیقات آتی مطرح می شوند.

مهندسی، مدیریت منابع انسانی، ارزش، مدل پورتر