بررسی رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت با میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی پسران ساکن خوابگاه دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین نحوه گذران اوقات فراغت با میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی پسران ساکن خوابگاه های دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی بود. به این منظور تعداد 100 پرسشنامه استاندارد در بین دانشجویان این دانشگاه که در نیمسال اول سال تحصیلی 1397-98 ساکن خوابگاه بودند توزیع شد که از این تعداد پرسشنامه، 92 عدد به طور صحیح عودت داده شد. این پرسشنامه خود شامل دو پرسشنامه جداگانه مشارکت ورزشی و نحوه گذران اوقات فراغت است. پرسشنامه مشارکت ورزشی شامل 5خرده مقیاس ادراک شخصی از استعداد در ورزش تفریحی، عوامل اجتماعی، رضایت فرد از مشارکت ورزشی، موانع ملموس در مشارکت ورزشی و روش های دسترسی به اطلاعات ورزشی است. پرسشنامه دوم نیز که برای بررسی نحوه گذران اوقات فراغت مورد استفاده قرار گرفت، از سه خرده مقیاس نحوه گذران اوقات فراغت، میزان رضایت افراد از اوقات فراغت و ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی و تفریحی تشکیل شده است. روایی صوری این پرسشنامه به تایید اساتید حوزه مدیریت ورزشی رسیده و برای بررسی پایایی نیز از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج آزمون های همبستگی برای بررسی ارتباط بین متغییرها و آزمون فرضیه ها نشان داد که ارتباط بین خرده مقیاس های نحوه گذران اوقات فراغت با ادراک شخصی فرد از استعداد در ورزش تفریحی از نظر آماری معنادار است P<0/05 عوامل اجتماعی نیز ارتباط مثبت و معناداری با نحوه گذران اوقات فراغت داشت P<0/05 اما رضایت از میزان مشارکت ورزرشی با هیچ کدام از بخشهای نحوه گذران اوقات فراغت ارتباط معناداری نداشت P> 0/05 ارتباط بین نحوه گذران اوقات فراغت با موانع ملموس در مشارکت ورزشی به این صورت بود که میزان رضایت از اوقات فراغت و ایمنی اماکن ورزشی، ارتباط مثبت و معناداری با موانع ملموس در مشارکت ورزشی داشتند P<0/05 اما ارتباط بین خرده مقیاس نحوه گذران با موانع ملموس در مشارکت ورزشی معنادار نبود P> 0/05.

Keywords:

اوقات فراغت , مشارکت ورزشی , موانع مشارکت , اماکن ورزشی.