اثر تحریکات وستیبولار بر تعادل ایستای پای غالب و غیر غالب در کودکان کم توان ذهنی

هدف از این مطالعه بررسی اثر تحریکات وستیبولار بر تعادل ایستای پای غالب و غیر غالب در کودکان کم توان ذهنی بود. نمونه های آماری شامل 12 دانش آموزدختر کم توان ذهنی 8 تا 11 ساله مدرسه احیا شهرستان بروجرد بودند و به صورت تصادفی به دوگروه 6 نفره، کنترل وازمایش تقسیم شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا از تست اصلاح شده لک لک با وضعیت های دستکاری بینایی و سطح در چهار وضعیت در هر دو پای برتر و غیر برتر استفاده شد. گروه آزمایش به مدت6 هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه 35 دقیقه تحریکات وسیتبولار دریافت کردند جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل وتی همبسته با نرم افزار SPSS16 استفاده شد. سطح معنی داری P<5% در نظر گرفته شد. با مقایسه نتایج پیش ازمون و پس آزمون در هر دو پا مشاهده شد که پس آزمون گروه آزماش در هر چهار وضعیت عملکرد بهتری به نسبت پیش آزمون ها داشته است واین نتایج در گروه آزمایش بااستفاده از آزمون تی همبسته در پای برتر در وضعیت اول وسوم اثر معنادار داشت و همچنین بااستفاده از آزمون تی مستقل نتایج در پایه برتر در وضعیت سوم و در پای غیر برتر در وضعیت اول معنادار بودند. یافته های این تحقیق نشان داد که استفاده از تحریکات وسیتبولار در تعادل ایستای کودکان کم توان ذهنی در هر دو پا موثر بوده و بعنوان یک روش برای بهبود تعادل کودکان کم توان ذهنی می تواند استفاده شود.

Keywords:

پای برتر , پای غیر برتر , تحریکات وسیتبولار , تعادل ایستا , کم تون ذهنی