نقش پیش بینی کننده راهبردهای مقابله ای و خودتنظیم گری هیجانی در اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی، یکی از مشکلات اصلی هیجانی است که حیطه های مختلفی از کارکردهای فرد را دچار مشکل می کند . بدون شک انتخاب راهبردهای درمانی و مداخلات مناسب برای پرداختن به اضطراب اجتماعی مستلزم شناسایی متغیرهای مهم در شکل گیری این نوع اضطراب است. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب اجتماعی از طریق بررسی نقش مولفه های خودتنظیم گری هیجانی و راهبردهای مقابله ای در دانشجویان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی ازنوع پیش بین است. جامعه آماری،این پژوهش را دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 1397 تشکیل دادند. 150نفر از دانشجویان دانشکده های مختلف دانشگاه به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های پرسشنامه خودتنظیم گری هیجانی (25-SRI)، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای (لازاروس و فولکمن ) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور( SPI) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که ابعاد راهبردهای مقابله ای؛ راهبرد هیجان مدار با اضطراب اجتماعی رابطه مستقیم و معنی دار و راهبرد مقابله ای مساله مدار و خودتنظیمی هیجانی با اضطراب اجتماعی رابطه معکوس و معنادار داشتند. علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که در گام نخست راهبرد مقابله ای مساله مدار توانست 0/31 درصد واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین کند. در گام بعدی خودتنظیمی هیجانی توانست همراه با راهبرد مقابله ای مساله مدار به میزان 40/0درصد واریانس اضطراب اجتماعی را تبیین کند. بنابراین پیشنهاد می گردد که از آن جایی که راهبردهای مقابله و تنظیم هیجانات مجموعه مهارت هایی هستند که تحت تاثیر آموزش و تجربه آموخته می شوند و نسبتا قابل تغییرند، برگزاری کارگاه های آموزشی(مهارتهای اساسی زندگی همانند مدیریت استرس و اضطراب) برای دانشجویان در دستور کار مدیران و مسئولین دانشگاه قرار گیرد.

Keywords:

خودتنظیم گری هیجانی , راهبردهای مقابله ای , اضطراب اجتماعی , دانشجویان