سجاد باباخانی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه خوارزمی تهران
مهناز رشتیانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی

تعلیم و تربیت دینی یعنی ربانی شدن و رنگ خدایی پیدا کردن، آن چه رنگ خدایی می گیرد دانش آموز است. مسئله پژوهش حاضر این است که که از طریق مصاحبه با صاحب نظران مشاوره، علوم دینی، روان شناسی و علوم تربیتی، آسیب های تربیت دینی دانش آموزان مقطع متوسطه را شناسایی نماید. پرسش های تحقیق عبارت از: آسیب های تربیت دینی دانش آموزان در مقطع متوسطه کدام است راه حل های مناسب برای درمان این آسیب ها چیست مطالعه حاضر از جمله تحقیقات کیفی است. در این مطالعه از مصاحبه نیمه باز و روش نمونه گیری هدف مند برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. تعداد مصاحبه شوندگان 20 نفر است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای عرفی یا رابطه ای بهره گرفته شد، به این صورت که نتایج از درون داده ها به دست آمده اند. عمده ترین آسیب های شناسایی شده در این مطالعه عبارت اند از: جدایی موضوعات مختلف از دین و حاشیه ای شدن آن، هدف شدن رشد علمی و افزایش محفوظات به جای تربیت دینی و تقویت حس مذهبی و رشد دینی، وجود نگاه های متعدد و متفاوت در خصوص مسائل تربیتی، سهل انگاری و قصور والدین نسبت به تربیت دینی فرزندان، چالش های موجود در کتاب ها، روش های ارائه، اجرا ومحیط آموزشی، تفکیک حس و عمل وشناخت مذهبی، عدم بیان صحیح معارف دینی که منجر به ظاهر سازی و ریا کاری در دانش آموز می شود، عدم توجه به نیازها و رغبت های دانش آموز. با توجه به آسیب های ایجاد شده مشاهده می شود که بیشترین آسیب ها به اصولی چون تجربه دینی فردی(دین یابی)، اصل دین محوری، اصل فطرت، اصل حریت یا آزادی واصل اعتدال بر می گردد.

آسیب شناسی، تعلیم وتربیت، مقطع متوسطه، دانش آموزان، صاحب نظران