سعید ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

کیفیت محیط شهری عبارت است از شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و کالبدی-فضایی محیط شهری که نشان-دهنده میزان رضایت یا عدم رضایت شهروندان از محیط شهری است. بهبود کیفیت زیست محیطی و پراکنش بهینه خدمات و تسهیلات شهری را برای رضایتمندی اجتماعی ممکن می سازد. این تحقیق درصدد بررسی میزان رضایت شهروندان شهر از کیفیت محیط شهری در شهر رشت در سال 1397 است. چارچوب نظری این تحقیق مبتنی بر نظریه توسعه پایدار و نظریه کارکردی پارسونز و روش تحقیق پیمایشی و ابزار پژوهش پرسشنامه است که بر روی 384 نفر از که از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند صورت گرفته است. بر اساس یافته های تحقیق بین کیفیت محیط شهری و متغیرهای تعلق محلی(0.136=r)، اعتماد نهادی(0.22=r)، مشارکت مردمی(0.360=r)، سرمایه اجتماعی(0.52=r)، عدالت توزیعی(0.25=r) و امنیت اجتماعی(0.32=r) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارتی با افزایش تعلق شهروندان، مشارکت مردمی و اعتماد به نهادها و مسئولان و توزیع عادلانه امکانات و خدمات و ارتقاء امنیت اجتماعی در شهر رشت کیفیت محیط شهری هم بهبود و ارتقاء پپدا می کند.

کیفیت محیط شهری، مشارکت اجتماعی، اعتماد نهادی، امنیت اجتماعی، عدالت توزیعی