اثر بخشی مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی در خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره دبیرستان

هدف: پژوهش حاضربه منظور تعین اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی در خودکارآمدی دانش آموزان دختر بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم (متوسطه اول)مناحیه 3 آموزش و پرورش شهرستان کرمانشاه بود. از جامعه آماری 24 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و سپس در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت تاثیر برنامه مداخله ای مشاوره گروهی مبنتی بر واقعیت درمانی قرار گرفتند و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. با استفاده از پرسشنامه های خودکارآمدی داده های هر دو گروه در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری جمع آوری شد و به وسیله روش های آماری تحلیل کواریانس و t همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی تاثیر مثبتی بر افزایش خودکارآمدی دانش آموزان(000/0> P ) داشته است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی در خودکارآمدی دانش آموزان دختر را افزایش داده است. همچنین نتایج حاصل از آزمون t همبسته در مرحله پیگیری نشان داد که اثر مداخلات اعمال شده پایدار بوده است.

Keywords:

خودکارآمدی , مشاوره گروهی , واقعیت درمانی