علی اکبر کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
مجید کفاشی - دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

فردگرایی، فلسفه ای است در مورد زندگی که بر اولویت نیازهای فردی بر نیازهای گروهی، روابط اجتماعی نه چندان منسجم و گرایش به خودمختاری تاکید دارد. فردگرایی و میزان گرایش افراد به فردگرایی متاثر از عوامل مختلفی از جمله میزان سرمایه اجتماعی و تعاملات اجتماعی است. این تحقیق درصدد بررسی رابطه فردگرایی با مولفه های سرمایه اجتماعی دربین دانشجویان ارشد و دکتری علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات است. روش تحقیق پیمایش و ابزار پژوهش پرسشنامه می باشد که روی 384 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه علوم و تحقیقات در سال 1397 که طریق نمونه گیری طبقاتی نامتناسب انتخاب شده اند، صورت گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین فردگرایی با متغیرهای سرمایه اجتماعی(0.182-=r)، سرمایه ارتباطی(0.128-=r)، سرمایه شناختی(0.73-=r)، اعتماد اجتماعی(0.41-=value)، حمایت اجتماعی(0.48-=value) و مشارکت اجتماعی(0.41-=value) رابطه معناداری وجود دارد. به عبارتی با کاهش سرمایه اجتماعی در بین پاسخگویان میل به فردگرایی به خصوص فردگرایی منفی افزایش می یابد و بر اساس نتایج آزمون T فردگرایی در بین دانشجویان مرد بیشتر از دانشجویان زن است.

فردگرایی، سرمایه اجتماعی، سرمایه ارتباطی، سرمایه شناختی، سرمایه ساختاری