شاپور توسلی - کارشناسی ارشد طراحی شهری از دانشگاه شهید بهشتی تهران

در کشورهای در حال تمرکز زدایی صنعتی در درون و مراکز شهرها، میزان حضور و تاثیر پروژه های شاخص_پرچمی فرهنگی مبتنی بر کاربست متآخر تجدید حیات شهری (بازافرینی شهری)، که با تاکیدی بر هدف بهبود کیفیت زندگی جوامع محلی و باهمستان ها در سطح منطقه برنامه ریزی شده بود از اصل خود یعنی تاکید بر درگیری جوامع محلی در میزان موفقیت این گونه پروژه ها خارج شده است و توجه کمتری را به خود در این زمینه اختصاص داده است، و توجه صرف بر تمرکز رشد اقتصادی و جایگاه صرفا تبلیغاتی و بین المللی این چنین پروژه هایی شده بود.در این مقاله سعی بر ان است که با روش توصیفی_ تحلیلی و با بررسی و تحلیل متون (روش اسنادی)، و با استناد به نمایانگرها و نشانگرهای توصیفی بدست امده از سوی واکاوی جوامع محلی، و بسته به اهداف و میزان تمرکز بر محورهای گوناگون پروژه های شاخص_پرچمی فرهنگی در این عرصه های رو به افت، به تبیین اصول تجدید حیات عرصه های مرکزی شهرها پرداخته شود و با معرفی راهبردها و عناصر کاربردی تجدید حیات مبتنی بر پروژه های شاخص_پرچمی مبتنی بر فرهنگ، رویکرد جامع مناطق فرهنگی برای تجدید حیات عرصه های رو به افت مراکز شهری معرفی شود و در انتها نیز چارچوب مفهومی معیارها و نشانگرهای آفرینش مناطق فرهنگی با تمرکزی بر پروژه های شاخص_پرچمی در این عرصه ها ارائه گردد

تجدید حیات شهری مبتنی بر فرهنگ، پروژه های شاخص-پرچمی فرهنگی، جامعه محلی، طبقه خلاق، پروژه های بزرگ مقیاس