محمودرضا انوری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، زاهدان، ایران،
حسین منوچهریان - دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، زاهدان،ایران.
مهدی مباشری - دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده علوم انسانی، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، زاهدان،ایران.

تاب آوری شهری به توانایی سیستم شهری در مقیاس زمانی و فضایی برای حفظ یا بازگشت سریع به عملکردهای مطلوب گذشته دربرابر5 اختلال (مخاطرات طبیعی) در جهت پایداری با تغییرات گفته میشود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های موثر در کاهش تاب آوری اجتماعی نواحی پنج گانه شهری زابل در وضعیت بحرانی تدوین شده است. روش پژوهش تحلیلی است و داده ها به روش مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی گردآوری شده است. جامعه آماری شامل خبرگان5 مدیرتی مسائل برنامه ریزی شهری است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از مدل ویکور فازی استفاده شده است. براساس نتایج پژوهش، در بین نواحی شهری مدنظر، ناحیه شهری دو با Q به دست آمده 0/356، ناحیه شهری سه با Q به دست آمده 0/578، ناحیه شهری پنج با Q بهدستآمده 0/612، ناحیه شهری چهار با Q به دست آمده 0/682، ناحیه شهری یک با Q به دست آمده 0/356، به ترتیب در اولویتهای یک تا پنج ازلحاظ افزایش تاب آوری اجتماعیدربرابر5 مخاطرات طبیعی در وضعیت بحرانی قرار گرفته اند.

تاب آوری اجتماعی، وضعیت بحرانی، نواحی شهری، زابل