حسن شهرکی - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل.

مدعای اصلی5 پژوهش5 پیش5رو این است که توسعه در سیستان که بهلحاظ تاریخی از بافتاری روستایی و کشاورزی برخوردار بوده است؛ لزوما0 باید مبتنی بر ارائه پارادایمهای نظری، نظریه ها، و راهبردهایی باشد که بر اصلاحات بنیادی (عینی و ذهنی ازسویی و خ4رد و کلان ازسوی دیگر) در قلمروهای روستایی متکی هستند. پس از ارایه تاریخچهای مختصر از معنا و مفهوم توسعه، به ذکر توضیحی درخصوص5 دیدگاه گفتمانی5 توسعه در عصر موسوم به پساتوسعه پرداخته و شرح داده میشود که چرا و چگونه توسعه با پسوندهایی همچون پایدار مواجه شده است؛ آنگاه از مهمترین تعاریف و نظریه های مربوط به کارآفرینی، روستا، و کارآفرینی روستایی بهمثابه رهیافتی نوین در توسعه روستایی یاد میشود و سپس مفهوم و فرایند کشاورزی چندکارکردی را بهعنوان دگردیسی کارآفرینی روستایی در عصر پساتوسعه پیشنهاد داده و تبیین مینماییم.پیشنهاد و راهکار نهایی پژوهش برای توسعه منطقه سیستان، ارایه الگو و فرانظریه ای است که توسعه پایدار5 سیستان را مفهوم پردازی کرده و به ذکر پارهای از شاخصهای چنین توسعهای نیز میپردازد. توسعهای که مستلزم گذار از پیشرفت اقتصادی به توسعه و کارآفرینی روستایی، و آنگاه به کشاورزی چندکارکردی میباشد که مستلزم اندیشه ورزی در دوران پساکشاورزی است. این پژوهش بهصورت نظری-تحلیلی فراهم آمده است.

توسعه روستایی، گفتمان، کارآفرینی روستایی، کشاورزی چندکارکردی، سیستان.