تحلیل اندیشه ها در معماری مراکز فرهنگی مبتنی بر ابعاد زمینه گرایی؛ با محوریت طراحی باغ موزه

زمینه گرایی دیدگاهی است که به درک فرهنگ و کشف مفاهیم فرهنگی مردم یک سرزمین و تاثیر آن در پدید آوردن آثار معماریتوجه دارد. هر بنایی که ساخته میشود، به عنوان بخشی از زمینه مطرح میگردد و برای بنای بعد از خود بسترسازی خواهد کرد. لذا هدفاین پژوهش، بررسی ابعاد مختلف زمینه گرایی در برخورد با بناهای فرهنگی و به طور خاص، باغ موزهها جهت ارائه راهکارهای مناسبدر چارچوب ابعاد مختلف این رویکرد است. در این راستا، بررسیها با مطالعه کیفی به روش تحلیلی توصیفی صورت پذیرفته و ابزارگردآوری داده های این پژوهش نیز مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک شکل گرفته است. نتایج تحقیق حاضر نشانمیدهد که در طراحی مرکز فرهنگی و بالاخص باغ موزه ها، همخوانی و همگونی با ساختارهای فرهنگی و هویت و ارتباط با بستر طرحبیشترین اهمیت را دارد که ابعاد گوناگون معماری زمینه گرا واجد رهیافت های نظری و کاربردی ارزشمند در این زمینه است. بر ایناساس، فهم عمومی زمینه گرایی و استفاده آگاهانه از آن در تعامل با هویت هر ملت با تاکید بر زمینه های تاریخی، فرهنگی- اجتماعی و زیست محیطی، هم در فهم و تشریح این رویکرد و هم در شکل دهی به آینده معماری تاثیرگذار خواهد بود.

Keywords:

طراحی زمینه گرا , زمینه گرایی , بناهای فرهنگی , باغ موزه