معصومه کرمی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
حافظه پوردهقان - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

کودکان ن سبت به آنچه در محیط زندگی خود می بینند دقیق و هوشیارند. امروزه مکان منا سبی برای آموزش کودکان بهگونه ای که پاسخگوی نیازهای آنان باشد، وجود ندارد و اغلب مکان ها هم برای چنین منظوری احداث نگردیده و برحسب ضرورت و اضطرار مورد ا ستفاده کودکان هستند. پژوهشگران معتقدند کودکی که تجربه محیطی مطلوبی دا شتهباشد، فرایندهای شناختی و رفتاری موجب افزایش خلاقیت او می شوند. هدف اساسی تحقیق، رسیدن به معیارهایطراحی است که در آن کودک احساس صمیمیت و یگانگی با فضا داشته باشد. این امر احساس خلاقیت کودک را برمیانگیزد. اگر چنین محیطی برای کودک ایجاد شود در هر لحظه احساس نیاز او به فعالیت و تحرک بیشتر می شود. اینپژوهش به روش کیفی و تحلیل محتوا با استفاده از مطالعات و مستندات کتابخانه ای و پژوهش های صورت گرفته در آنحیطه، انجام شده است. در بررسی مولفه های نظری سه مولفه ی: مولفه های ادراکی، مولفه های بصری و مولفههای شناختی استخراج و بحث شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است، در معماری محیط یادگیری برایکودک، عواملی همچون رنگ، فضای سبز و فرم از مولفه های ادراکی (تاثیرات: انگیزش بیشتر بازی،رشد اجتماعی، یادگیریتجربی، ایمنی وامنیت و...)، ، نور و فرم از مولفه های شناختی ( تاثیرات: آرامش، امنیت، عدم محصوریت و...) و رنگ و نور و فرم ازمولفه های بصری (تاثیرات: فعالیت بیشتر، رشد عاطفی، کنجکای، تفکرنامحدود و...) می تواند تاثیر گذار باشد و باید در نظر گرفته شوند.

کیفیت اضای کودک، عناصر محیطی، اضای آموزشی، معماری کودکان